Antenne

Een schematische voorstelling van de antennes van onze honingbij. Links van een werkbij en rechts van een dar

De antennes van onze honingbij bevatten zowel reuk- smaak- als tastzintuigen.

De antennes van een koningin en een werkster hebben 12 segmenten, die van een dar heeft 13 segmenten.

Het eerste segment (geheten Scapis) is veruit het langste segment. Dit segment is onder andere met spieren verbonden aan het voorhoofd. Deze spieren kunnen de antenne aldus ergens op laten richten. In het eerste segment zelf zitten ook spieren om het volgende (scharnier)segment (het zogeheten Pedicellum) te kunnen laten scharnieren. Ook dit draagt bij aan het kunnen richten van de antenne.

In het scharniersegment bevind zich het Johnstonorgaan dat een soort van 'wind-snelheids-indicator' lijkt te zijn. Na het scharniersegment volgen de overige segmenten (tesamen geheten Flagellum).

Het vierde segment is korter dan de rest, en bij de darren is ook het derde segment kleiner. Bij de darren is de grens tussen het derde en vierde soms moeilijk te zien.

De antennes zijn bedekt met duizenden receptoren (per antenne bij de dar circa 15.000, bij de werkbij circa 3.000, en bij de koningin circa 1.500) die dus kunnen ruiken, proeven of voelen.