Giftige dracht: verschil tussen versies
k |
|||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
| − | Sommige planten hebben voor onze | + | [[Bestand:Gebroken_hartje.jpg |thumb|right|450px|De nectar van Gebroken hartje bevat voor onze honingbij giftige stoffen]] |
| − | + | Sommige planten hebben voor onze honingbijen giftige [[nectar]], of giftig [[stuifmeel]]. Bovendien lijkt het erop dat het poederachtige karakter van bepaalde stoffen (zoals bijvoorbeeld ook bij zaagsel en steenkolenstof) de reden is waarom het door bijen wordt verzameld. Dat kan er toe leiden dat bijen stoffen verzamelen die geen voedingswaarde hebben en soms zelfs schadelijk zijn<ref name="fout-stuifmeel">Henk van der Scheer en Mari van Iersel. Fout (stuif)meel!?. ''Bijen''houden 2013, december.</ref>. | |
| − | |||
| − | + | Sommige genetische modificaties aan planten zijn in potentie schadelijk voor bijen (met name als die modificaties als afweer tegen insecten zijn ingebracht). Dergelijke modificaties komen dan uiteraard ook in het stuifmeel / in het bijenvolk terecht. In de praktijk zijn er echter geen gevallen bekend waarbij transgeen stuifmeel schade aan bijenvolken heeft veroorzaakt<ref name="fout-stuifmeel" />. | |
| − | |||
| − | |||
| + | Giftige/schadelijke dracht is meestal alleen een probleem bij gebrek aan overige [[dracht]]. Dan kan het zelfs leiden tot bijensterfte. Als er voldoende overige dracht is dan komt de giftigheid echter zelden tot uiting. Meestal verwatert het dan in het totaal aan alle andere bevlogen plantensoorten, en blijft het hierdoor onder de maximale concentratie waarboven de bij zichzelf niet meer (snel genoeg en voldoende) kan [[Het ontgiftend vermogen van onze honingbij|ontgiften]]. | ||
| + | |||
| + | In de Lage Landen bevatten o.a. de volgende planten stuifmeel met voor onze honingbijen giftige stoffen: | ||
| + | * adderwortel (''Persicaria bistorta'', ook wel ''Polygonum bistorta'' genoemd), | ||
| + | * blauwe monnikskap (''Aconitum napellus''), | ||
| + | * boterbloem (''Ranunculus spp.''), waarvan in ons land alleen de scherpe boterbloem wordt bevlogen, | ||
| + | * honingboom (''Styphnolobium japonicum'', ook wel ''Sophora japonica'' genoemd), | ||
| + | * pontische rododendron (''Rhododendron ponticum''), | ||
| + | * ui (''Allium cepa''), en | ||
| + | * witte paardenkastanje (''Aesculus hippocastanum''). | ||
| + | |||
| + | In de Lage Landen bevatten o.a. de volgende planten nectar met voor onze honingbijen giftige stoffen: | ||
| + | * gebroken/tranend hartje (''Lamprocapnos spectabilis'', ook wel ''Dicentra spectabilis'' genoemd)<ref>Claudia Jilesen (NVWA), Toon Driessen (NVWA), Sjef van der Steen (PRI, bijen@wur), Tjeerd Blacquière (PRI, bijen@wur) en Henk van der Scheer (NBV). Spuitschade (2) 25 jaar registratie in Nederland. ''Bijen''houden 2015, september.</ref> | ||
==Navigatie== | ==Navigatie== | ||
* Naar [[Bijenziekten en plagen|Overzicht Bijenziekten en plagen]]. | * Naar [[Bijenziekten en plagen|Overzicht Bijenziekten en plagen]]. | ||
| + | |||
| + | ==Voetnoten== | ||
| + | <references /> | ||
Huidige versie van 3 okt 2017 om 12:17
Sommige planten hebben voor onze honingbijen giftige nectar, of giftig stuifmeel. Bovendien lijkt het erop dat het poederachtige karakter van bepaalde stoffen (zoals bijvoorbeeld ook bij zaagsel en steenkolenstof) de reden is waarom het door bijen wordt verzameld. Dat kan er toe leiden dat bijen stoffen verzamelen die geen voedingswaarde hebben en soms zelfs schadelijk zijn[1].
Sommige genetische modificaties aan planten zijn in potentie schadelijk voor bijen (met name als die modificaties als afweer tegen insecten zijn ingebracht). Dergelijke modificaties komen dan uiteraard ook in het stuifmeel / in het bijenvolk terecht. In de praktijk zijn er echter geen gevallen bekend waarbij transgeen stuifmeel schade aan bijenvolken heeft veroorzaakt[1].
Giftige/schadelijke dracht is meestal alleen een probleem bij gebrek aan overige dracht. Dan kan het zelfs leiden tot bijensterfte. Als er voldoende overige dracht is dan komt de giftigheid echter zelden tot uiting. Meestal verwatert het dan in het totaal aan alle andere bevlogen plantensoorten, en blijft het hierdoor onder de maximale concentratie waarboven de bij zichzelf niet meer (snel genoeg en voldoende) kan ontgiften.
In de Lage Landen bevatten o.a. de volgende planten stuifmeel met voor onze honingbijen giftige stoffen:
- adderwortel (Persicaria bistorta, ook wel Polygonum bistorta genoemd),
- blauwe monnikskap (Aconitum napellus),
- boterbloem (Ranunculus spp.), waarvan in ons land alleen de scherpe boterbloem wordt bevlogen,
- honingboom (Styphnolobium japonicum, ook wel Sophora japonica genoemd),
- pontische rododendron (Rhododendron ponticum),
- ui (Allium cepa), en
- witte paardenkastanje (Aesculus hippocastanum).
In de Lage Landen bevatten o.a. de volgende planten nectar met voor onze honingbijen giftige stoffen:
- gebroken/tranend hartje (Lamprocapnos spectabilis, ook wel Dicentra spectabilis genoemd)[2]
Voetnoten
- ↑ 1,0 1,1 Henk van der Scheer en Mari van Iersel. Fout (stuif)meel!?. Bijenhouden 2013, december.
- ↑ Claudia Jilesen (NVWA), Toon Driessen (NVWA), Sjef van der Steen (PRI, bijen@wur), Tjeerd Blacquière (PRI, bijen@wur) en Henk van der Scheer (NBV). Spuitschade (2) 25 jaar registratie in Nederland. Bijenhouden 2015, september.