Moerrooster
Omschrijving
Een moerrooster is een rooster, met een maasbreedte van maximaal 4,1 mm, waar de werkbijen wel doorheen kunnen maar de koningin (en darren) niet. Dat komt doordat de koningin (en darren) een groter borststuk heeft (hebben) dan de werkbijen.
Het moerrooster wordt vooral gebruikt om te voorkomen dat de koningin ook eitjes gaat leggen in het gedeelte dat door de imker exclusief is bedoeld voor de (te oogsten) honingopslag, maar het kan ook worden gebruikt bij methoden voor broedbeperking, of om de moer in de kast te houden zodat het volk niet kan gaan zwermen.
Plaatsing
Bij het plaatsen van een moerrooster tussen op elkaar gestapelde kastdelen zorg je er (bij moerroosters in een houten omlijsting) voor dat er zowel boven als onder het rooster zo'n 8 mm ruimte (de bijenruimte) is.
Andere overwegingen:
Bij de metalen, geponste, roosters is het de bedoeling dat de scherpe kant van het rooster aan de bovenkant zit. De "scherpe" kant zit aan die kant waar het uitgeponste materiaal is uitgeworpen. Je kunt het wel voelen. Bij een draadrooster maakt het niets uit (de metalen draden moeten wel evenwijdig lopen met de richting van de raampjes) en bij de kunststof roosters ook niet. De achtergrondgedachte is dat de koningin zich niet beschadigd aan de scherpe stansranden.
De bijen passeren een draadrooster gemakkelijker dan een geponst moerrooster.
Historie
Het moerrooster zoals wij dat nu kennen is in 1849 in Frankrijk uitgevonden door Abbé (=geestelijke) Collin.
Voor Collin hadden ook anderen (zoals als eerste Petro Prokopovych uit Romenië) al hulpmiddelen ontwikkeld om de moer uit de honingkamer te houden. Deze middelen waren echter minder verfijnd en derhalve ook minder succesvol.