Smith kast
Geschiedenis
In 1928 werd deze kast ontwikkeld door Mr. William Wilson Smith (?? - 1969) te Innerleithen (Schotland). Smith begon met bijen uit hobby, maar deze hobby ontwikkelde zich uiteindelijk tot zijn voornaamste bron van inkomsten.
Gedurende de geleidelijke opbouw van zijn bijenstand experimenteerde Smith met verschillende bijenkasten en uiteindelijk vond hij de Langstrothkast de beste en meest simpel te maken kast. Deze had echter voor de lokale (schotse) omstandigheden toch nog steeds een paar belangrijke nadelen: [1]
- te groot: te veel (heide)honing kwam in de broedkamer terecht, en
- afwijkend van de British-Standard (wat voor de verkoop van volken aan bijenhouders uit zijn omgeving onhandig was).
Omschrijving
De uit bovenstaande overwegingen resulterende Smith kast lijkt veel op de Langstroth- kast, maar is dan kleiner. De kast bevat 11 Smith-raampjes die conform de British-Standard zijn, maar dan met kortere (19 mm) oortjes (zodat de toplat 394 mm is). Tussen de stapelbare kastdelen zit de bijenruimte telkens bovenin. De wanden van een Smith-kast hebben een dikte van 7/8 inch (oftewel 2,2225 cm).
Werkwijze
Een goede koningin kan op het hoogtepunt van het seizoen meer dan 11 British-Standard ramen vullen met broed, en dan plaatste Smith een extra broedkamer met daar bovenop de (lagere) honingkamers. Voor de belangrijke heidedracht werd het volk dan weer op 1 broedkamer gezet zodat er dan een overvloed aan bijen was.
Datering
Zowel kasten als tekeningen zijn nog steeds te koop.
Voorkomen
De Smith kast wordt door slechts 3 procent van de britse bijenhouders gebruikt en is vooral populair in Schotland vanwege zijn geschiktheid in koud weer en vanwege de gemakkelijke verplaatsbaarheid (naar de heide).
Voetnoten