Erwtenstruik
(Latijnse naam: Caragana arborescens)
Omschrijving en kenmerken
De erwtenstruik komt zowel als struik als in boomvorm voor en is geschikt voor uiterst droge en schrale grond. De erwtenstruik slaat, op momenten van beschikbaarheid, grote hoeveelheden vocht en voeding op in de wortels.
Met name na een strenge droge winter kan de erwtenstruik spectaculair bloeien op de scheuten van tweejarig hout . Pas bij de wat oudere erwtenstruiken zullen er na de bloei ook, 4 - 6 erwten bevattende, bruine peulen gevormd worden. De erwtenstruik is groenbemestend waardoor ook andere planten beter kunnen groeien.
Het lijkt er op dat de erwtenstruik onterecht als giftig wordt bestempeld vanwege de uiterlijke overeenkomst met de zeker wel giftige brem.
De bronnen die melding maken van de eetbare erwten maken juist gewag van een hoge voedingswaarde. De erwtenstruik zou bovendien in de Verenigde Staten terecht zijn gekomen door immigranten die de erwten van deze struik als voedsel bij zich hadden (de erwtenstruik is inheems in Siberië, China, Mongolië, en Kazachztan). Volgens dergelijke bronnen smaken de (bij voorkeur gekookte) erwten licht bitter, en ook de naar erwten smakende gele bloemetjes zouden eetbaar zijn (en kunnen aldus naast smaak bovendien wat kleur aan salades toevoegen).
- Bloeiperiode: mei - juni
- Grootte: tot 5 meter hoog en 250 centimeter breed, maar voor tuinbezitters met een minder grote tuin is er de Caragana arborescens ‘Pendula’ die in treurvorm afhangende takken heeft met een maximale lengte van 125cm.
- Bevlieging door honingbijen: (n)3