Huber
François Huber (1750-1832)
In de aanloop naar een verslag over het "heuréka" van Langstroth, kun je er niet omheen de Zwitser François Huber te vermelden. Deze imker in hart en nieren werd blind toen hij 17 was. Ieder ander zou het imkeren hebben opgegeven, maar zo niet deze vechter: zijn liefde voor de bijen moet een diep geworteld instinct geweest zijn en de man was bijzonder intelligent.. Huber François Huber; geboren in Genève 1750, gestorven op 82 jarige leeftijd in Lausanne 1832 werd blind toen hij 17 was. Ondanks zijn handicap deed hij een paar ongekende vindingen.
Toen hij zelf het gedrag van zijn bijen niet meer kon waarnemen, liet hij een wel bijzondere kast bouwen: een doorbladerbare kast, een kast in boekvorm: huber's kast Observatiekast van Huber. De frames waren aan de achterzijde met elkaar verbonden; als de raampjes werden dichtgeklapt, vormden de zijlatten de wand van de kast. Aan de bovenlatjes van de frames liet Huber een reepje was aanbrengen; de bijen bouwden het raam keurig vol.
Als Huber zijn bijen wilde observeren, liet hij zijn vrouw en nog vaker zijn knecht (François Burnens) door het boek bladeren. Hij gaf aanwijzingen over wat zij in het bijzonder moesten bekijken en zij vertelden hem nauwkeurig wat zij waarnamen. Zijn bevindingen liet hij opschrijven; zij vormen de basis voor zijn voornaamste boek "Nouvelles observations sur les abeilles" (in de vorm van brieven aan zijn vriend Bonnet 1789)
Propolis Het was Huber die op het idee kwam, dat de bijen de propolis van knoppen van bomen en struiken weghaalden; vóór hem had men daar geen idee van. Anderen in zijn tijd deden pogingen d.m.v. latjes en raampjes het imkeren te vergemakkelijken. Bijen echter kitten alles aan alles vast en dit maakte dat successen uitbleven . De bladen van de kast van Huber evenwel werden niet aan elkaar gekit!!
In zijn boek schrijft Huber aan Bonnet : "tussen de raten moeten wij gelijke afstanden in acht nemen". Over welke afstand rept hij niet, maar intuïtief koos hij de goede. Pas een halve eeuw later zal Langstroth de kast van Huber uitproberen; heel kort maar overigens: het sluiten van de bladzijden kostte te veel bijen en was daarom zeer onpraktisch. De kast zal hem ongetwijfeld geholpen hebben met het idee van de bijenmaat. bevruchting Swammerdam beweerde in 1667 nog, dat de sterke lucht van het uitgeworpen zaad van de dar de moer bevruchtte; Huber weerlegt deze stelling en ontdekt de bruidsvlucht. Wel was hij het ermee eens, dat moeren uit dezelfde bevruchte eitjes ontstaan als ook de werksters. Dit bracht hem als eerste tevens op het idee, dat je zou kunnen overlarven en waarschijnlijk liet hij het zijn hulp in praktijk brengen. Huber is ook degene, die als eerst opmerkt, welk een schade wasmotten aanbrengen aan de raat. Het is toch niet te geloven, dat een blinde, afhankelijk van anderen wat waarnemingen betreft, in een tijd waarin onwetendheid nog troef was, tot dit soort ontdekkingen komt!