Linde
De Lindefamilie (Tiliaceae) bevat verschillende soorten. O.a.:
- Hollandse Linde
- Zilverlinde
- Zomerlinde
- Winterlinde
- Gewimperde Linde
Als de klimatologische omstandigheden goed zijn (warm, en voldoende vocht in de grond) dan is de linde is een belangrijke bron van nectar en pollen. Voor niet-bijenhouders geldt als belangrijk nadeel van de linde het druipen van honingdauw.
Hommelsterfte
De jaarlijks terugkerende massale sterfte van hommels die op de linde fourageren is al een eeuwenoud verschijnsel.
Deze sterfte valt vaak nog mee bij de eerst bloeiende Winterlinde en Zomerlinde, maar bij de later bloeiende Zilverlinde kan grote sterfte optreden. Daarnaast is het opvallende dat er onder alleenstaande bomen vaak meer dode hommels te vinden zijn dan onder groepen van bomen (zoals bijvoorbeeld in Lindelanen).
De oorzaak van de hommelsterfte onder de Linde moet gezocht worden in een combinatie van factoren. De bomen verspreiden een aanlokkelijke geur en trekken daardoor veel insecten aan. De aanwezigheid van een groot aantal insecten zorgt ervoor dat er in verhouding weinig nectar te halen valt. Daar komt bij dat een lindeboom soms, als de bodem te droog is, weinig nectar te bieden heeft. Later in het jaar zijn er veel meer insecten dan vroeger in het jaar, terwijl er steeds minder nectar is (de meeste dracht is in het voorjaar). De hommels komen daardoor om van de honger.
Uit onderzoek is daadwerkelijk gebleken dat de hommels, die van de bloemen afvielen, minder suikerreserves hadden dan de hommels, die nog actief op zoek waren naar eten. Ze zijn dus niet in staat voldoende voedsel te vinden en gaandeweg raakt de brandstof op. Vervolgens zijn ze te zwak om nog verder te zoeken en vallen ze van de boom. Als deze hommels worden gevoerd met linde-nectar dan leven ze weer helemaal op.
De oplossing voor de hommelsterfte ligt dus niet in het kappen van linden maar juist in het meer aanplanten van lindebomen en andere laatbloeiende drachtplanten.