Meiziekte

De meiziekte is een aandoening die kan voorkomen bij honingbijen. De ziekte manifesteert zich door een verstopping van de darmen van de honingbij als gevolg van watertekort. Het is dus geen ziekte met een duidelijke ziektekiem maar meer een ongunstige samenloop van omstandigheden die leidt tot verzwakking van het volk.

In het voorjaar bij mooi weer breidt een bijenvolk de hoeveelheid broed snel uit. Er is dan veel voedersap nodig om de larven te voeren. De jonge bijen die dit voedersap produceren moeten dus veel stuifmeel eten om de productie van het voedersap op gang te houden. Het stuifmeel dat in de darm van de bij komt, zuigt daar het darmvloeistof op en de darminhoud krijgt een vastere structuur. Bij een tekort aan water kan de bij deze massa niet verdunnen en kan het leiden tot verstopping van de darm.

Ziektebeeld.

De bijen zullen proberen om schuddend met hun achterlijf tot ontlasting te komen maar dat lukt vaak onvoldoende. Uiteindelijk kan het leiden tot de dood van de jonge voedsterbijen. Dit kan op haar beurt weer gevolgen hebben voor het broed dat door een gebrek aan voedersap niet goed tot ontwikkeling kan komen. Zoals de naam al doet vermoeden komt de meiziekte voornamelijk in het voorjaar voor wanneer het volk snel groeit en een droogte in het drachtgebied kan bijdragen aan watertekort. Als een bij die verzwakt lijkt wordt opgepakt en op het achterlijf wordt geduwd dan kan de pasta-achtige inhoud uit de darm gedrukt worden. Als de fecaliën onder een microscoop worden bekeken zal blijken dat deze pasta geheel uit vastgeklonterde stuifmeelkorrels bestaat.

Maatregelen

Voeren met suikerwater is de beste methode om de bijen te helpen over de meiziekte heen te komen. De moeite nemen om dit in eerste instantie met vernevelen te doen, is aan te raden. U kunt helpen voorkomen dat meiziekte de kop op steekt door zorg te dragen voor de aanwezigheid van een drinkplaats in de omgeving van uw bijenstand.

Zie ook

Overzicht Bijenziekten en plagen

(Bron: cursus Bijengezondheid NBV)