Mieren

De mieren in Nederland zijn meestal meer een plaag voor de imker dan voor de honingbijen: de mieren slepen hun eitjes onder het dak van de bijenkast. Daar (tussen dak en dekplank) worden ze lekker warm gehouden.

Tegenmaatregel: om de dag die eitjes wegvegen en na een paar dagen...geven de mieren het op !

In ons land vinden we als algemene soorten mieren:

• de zwartgrijze wegmier (Lasius niger), in tuinen, onder stenen
• de gele weidemier (Lasius flavius) ,die onder de grond huist en minder pigment bezit. Deze soort 'houdt' wortelluizen op plantenwortels.
• de rode knoopmier (Formica fusa) vindt men veel in weilanden.

• de rode bosmier - onze grootste mierensoort - maakt in dennenbossen van naalden en twijgjes grote nesten van soms een meter hoogte. De temperatuurregeling komt tot stand door o.a. het openen en sluiten van de ingangen. De koningin kan twintig jaar worden. Een volk omvat 500.000 tot 800.000 individuen. Het hoofdvoedsel bestaat uit insekten. Bovendien wordt er wel 500 kg honingdauw verzameld door de bosmieren. Die h.dauw werd geproduceerd door blad- en schildluizen. De rode bosmier kruipt dus ook wel de bijenkast in op zoek naar zoetigheid. Bijenvolken kunnen hierdoor ten gronde gaan. De term rode bosmier betreft in Nederland en België feitelijk twee soorten mieren (de kale rode bosmier (Formica polyctena), en de behaarde rode bosmier (Formica rufa)) die in veel opzichten sterk op elkaar lijken.
  • Voorkomen van schade door de rode bosmier: een voor mieren onoverkomenlijke barriere maken:
    • De poten van het draagsysteem zo nu en dan insmeren met carboleum.
    • De poten in een bakje water of olie zetten.