Muizen

Vooral in de winter kunnen muizen een behoorlijke ravage aanrichten in een bijenvolk waarvan de bijen in een tros zitten en dus geen gevaar voor de muis opleveren. De warmte van de bijentros is voor de muizen dan immers zeer welkom.

Van boven naar beneden: veldmuis, huismuis, spitsmuis

De gevolgen van deze ongewenste gasten en de te nemen tegenmaatregelen zijn afhankelijk van het type muizen:

• Huismuis en veldmuis.
  • Op de vliegplank liggen soms blaadjes en hooiresten die de muizen hebben laten slingeren. De muizen nemen dergelijk materiaal mee naar binnen genomen om als nestmateriaal te dienen. De huis- en veldmuis zijn knaagdieren, en vooral kasten van styropor kunnen onherstelbaar beschadigd worden door hun geknaag. Bij het openen van de kast vind je in de onderbak, meestal in een hoek, de plaats waar de muizen geleefd hebben. Herkenbaar aan kapot gegeten raten en nestmaterialen. Het stinkt naar urine. Huis- en veldmuizen zijn echter geen insecteneters (spitsmuizen wel!).
  • Tegenmaatregel: De vliegopening op maximaal 7 mm zetten (maar voor spitsmuizen is dit nog te groot!)

• Spitsmuizen.
  • Deze (beschermde!) muizen zijn klein met een lange spitsvormige snuit (bijna een soort slurfje) en korte poten. De ogen zijn klein, maar het gehoor en reukvermogen zijn juist goed ontwikkeld. Spitsmuizen hebben korte haartjes, meestal bruinachtig of grijs van kleur. De meeste van de (400) soorten leeft solitair en is zowel 's nachts als overdag actief. Een dwergspitsmuis is ongeveer net zo groot als een hoornaarwesp. Ze zijn tevens herkenbaar aan hun hoog piepend geluid. In bosrijke streken komen de spitsmuizen vaker voor. Spitsmuizen zijn altijd op zoek naar eten. Ze moeten per dag ongeveer de helft van hun lichaamsgewicht eten om te overleven, als ze 2 à 3 uur geen eten gehad hebben gaan ze dood. Spitsmuizen zijn insecteneters. Bijen worden door hen van de tros geplukt. Ze eten alleen het borststuk van de bij. Hiertoe bijten ze een gaatje in het borststuk en lepelen dit met hun tong leeg. De restanten: uitgegeten borststukken, poten, vleugeltjes en achterlijven vindt de imker in een hoek van de onderste bak of op een rustig plekje in de bijenstal. Spitsmuizen produceren niet de bekende muizenkeuteltjes. Hun uitwerpselen zijn een natte en vies stinkende vuiligheid. De muskusachtige stank hiervan is voor de bijen zo smerig dat ze de kast verlaten.
  • Tegenmaatregel: gaas met een maximale maaswijdte van 6,3 x 6,3 mm. Dit gaas kan gemakkelijk verstoppen met dode bijen. Regelmatig controleren en zo nodig schoonmaken dus, want anders kunnen de bijen niet meer uit de kast. Zodra na de winter het halen van stuifmeel weer begint het gaas weghalen (anders verliezen de bijen bij het gaas hun stuifmeelklompjes).

Als je na de winter constateerd dat er muizenbezoek is geweest dan kun je meestal niet veel anders dan de kapotte ramen opruimen. De stank van muizenuitwerpselen is moeilijk weg te krijgen. En … waar het stinkt komen geen bijen! De kast moet je daarom goed schoonboenen, bijvoorbeeld met een 6% sodaoplossing.