Styropor

Styropor wordt in de volksmond piepschuim genoemd (feitelijk: als schuim geproduceerd polystyreen).

De bijenkasten van styropor wordt echter met met een ander soort drijfmiddel gemaakt in een dichtheid die ruim drie maal zo hoog is (te weten tussen de 90 en 100 kg/m³). Hierdoor ontstaat een veel steviger eindproduct (hoe groter de dichtheid, hoe steviger het product). Momenteel is 100 kg/m³ de hardste soort die in omloop is.

Afhankelijk van de toegepaste korrelgrootte zal een kunststofkast van styropor (piepschuim) meer (grote korrel) of minder (kleine korrel) doordringbaar zijn voor water. Vochtopname heeft als gevolg dat de isolatiewaarde afneemt en de kast zwaarder wordt.

• Buitenkant: om het regenwater niet tussen de korrels te kunnen laten komen is het (m.n. bij grote korrel) aan te bevelen om de kast aan de buitenkant te verven (en dat doen de meeste imkers, ongeacht de korrelgrootte, al uit zichzelf vanwege de witte kleur).
• Binnenkant: vochtopname kan natuurlijk ook via de binnenwanden van de kast, m.n. omdat het bijenvolk zelf een bron van vocht is.
  • Omdat de bijen de wanden aan de binnenkant propoliseren of van was voorzien, zorgen de bijen na verloop van tijd zelf voor de ondoordringbaarheid van de binnenkant. Kleine of grote korrel.
  • Als het bijenvolk van voldoende omvang is zal het volk (vanwege de grote isolatie van styropor) dezelfde temperatuur hebben als de wanden. Hierdoor zal er ook weinig vocht (als condens) binnendringen.